تو ماهی و من ماهی این برکه کاشی
اندوه بزرگی است زمانی که نباشی!
آه از نفس پاک توو صبح نشابور
از چشم تو و چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی
پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار
فیروزه و الماس به آفاق بپاشی
هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم
اندوه بزرگی است چه باشی چه نباشی
ای باد سبک سار مرا بگذر و بگذار
هشدار! که آرامش مارا نخراشی
علیرضا بدیع
سروش